पाउस

पाउस

पाउस कोसळतो छपरावरती
त्यावरुन सांडती हजारो मोती
काही माझ्या गाली पडती
काही करती गंधित माती

पाउस कसा हा
अल्लड खेळातो
कधी पानांतून
तर कधी मनातून झरतो

मनातील गाणे
पाउस जाणतो
अबोल शब्दांना तो
सुर लावतो

मन माझे एकाकी
पाउस त्याला वेड लावतो
नाही कुणी येणारे जरी
उगा मिलनाची ओढ लावतो

थोडा खुलवतो
थोडा झुलवतो
आकांक्षांना तो पंख लावतो
ओंजळीत साठलेल्या तळ्याकाठी
स्वप्नांचे तो गाव बांधतो

पाउस येतो
पाउस जातो
मनाचे रितेपण तसेच राहते
आंतरिच्या अश्रुंमधुन
पावसाचेच गाणे उमटते

---- प्रसाद कोलते