"तुझ्यावरच्या कविता" मधील एक अप्रतिम रचना
तुज बघता सारा हिशेब चुकला होता
मी अमावास्येला चंद्र पाहिला होता
तो एकच झाला गुलाब अवघा लाल
जो ओठांवरती तुझ्या टेकला होता
तालात नादली तुझी पैंजणे तिकडे
हृदयाचा ठोका इकडे हुकला होता
डोळ्यात अचानक उभ्या जळाच्या लाटा
मी डाव प्रीतीचा पहिला शिकला होता
निथळता चांदणे असह्य अंगावरती
मी चंद्र तुझ्या वस्त्राने टिपला होता
तू मिठीत घेता श्वास थांबले होते
मज मारायचा डाव चांगला होता
पाहिले जयाने तुझे लाजरे हासू
माणूस तो आयुष्यातून उठला होता
चढणार होते जहर तुला हे माझे
मी कवितेतून दंश ठेवला होता
संदीप खरे
तुज बघता सारा हिशेब चुकला होता
मी अमावास्येला चंद्र पाहिला होता
तो एकच झाला गुलाब अवघा लाल
जो ओठांवरती तुझ्या टेकला होता
तालात नादली तुझी पैंजणे तिकडे
हृदयाचा ठोका इकडे हुकला होता
डोळ्यात अचानक उभ्या जळाच्या लाटा
मी डाव प्रीतीचा पहिला शिकला होता
निथळता चांदणे असह्य अंगावरती
मी चंद्र तुझ्या वस्त्राने टिपला होता
तू मिठीत घेता श्वास थांबले होते
मज मारायचा डाव चांगला होता
पाहिले जयाने तुझे लाजरे हासू
माणूस तो आयुष्यातून उठला होता
चढणार होते जहर तुला हे माझे
मी कवितेतून दंश ठेवला होता
संदीप खरे
No comments:
Post a Comment